"Το κορίτσι που το έλεγαν Πέμπτη"

Μία ιστορία μέσα σε ιστορίες.

Μία κοπέλα παίζει με την κούκλα της, και βλέπει τον εαυτό της,

την ιστορία της, μέσα από την κούκλα.

Μία κούκλα που ήρθε από μία άλλη χώρα.

[η παρουσίαση εστιάζει στην επανάληψη της ιστορίας/απόψεων των γηγενών, όταν «λαθραίοι» εμφανίζονται στη γη τους]

Κείμενα που ακούγονται:

«Το τέλος του παιχνιδιού», Μπέκετ

«Έχων σώας τας φρένας και άλλες τρελές ιστορίες», A. Χιόνης

«Καρέκλες», Ιονέσκο

“Μήπως”, Μ. Καραπάνου

“Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας”, Τ. Λειβαδίτης

“Εσωτερικαί ειδήσεις”, Μ. Ποντίκας

“Θερισμός” και «Πεθαίνω σαν χώρα», Δ. Δημητριάδης

Επίσης, ακούγονται αποσπάσματα/τίτλοι από εφημερίδες 1922-2017.

Από παλαιότερες συνεντεύξεις από μετανάστες. Και κείμενα που προκύψανε από αυτοσχεδιασμούς.

***

"Το κορίτσι που το έλεγαν Πέμπτη", είναι ένα workinprogress project που ξεκίνησε αρχικά τον Απρίλιο του 2017 και έκτοτε διαπλάθεται δραματουργικά, μουσικά και σκηνοθετικά, με στόχο να ταξιδέψει σε πλατείες, χωριά και πόλεις, συλλέγοντας ιστορίες..

αφίσα: Γιώργος Παπατσίμπας